Prawo gospodarcze - prawnik Toruń

Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest co do zasady wolne dla każdego na równych prawach. Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.

Działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Brak którejkolwiek z wymienionych cech oznacza, że działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Jest to działalność zarobkowa osób fizycznych o maksymalnie uproszczonej formule. Nie wymaga praktycznie żadnych formalności takich jak rejestracja. Nierejestrowana działalność gospodarcza niesie ze sobą również pewne ograniczenia takie jak limit kwotowy, który wynosi 75% minimalnego wynagrodzenia czy brak możliwości prowadzenia spółki cywilnej. Plusem takiej działalności jest brak konieczności dokonywania wpisu do CEIDG. Przy nierejestrowanej działalności gospodarczej nie płacimy również ZUS-u ani składek zdrowotnych. Warto również wspomnieć, że przy nierejestrowanej działalności gospodarczej nie ma wymogu prowadzenia księgowości. Należy jednak prowadzić wewnętrzną ewidencję rachunków (paragony oraz innego typu dowody zakupów albo sprzedaży), aby kontrolować czy nie przekroczyliśmy limitu przychodów. Pamiętajmy, że limit dotyczy przychodów, a nie dochodów. Oznacza to, że pod uwagę nie są brane koszty prowadzenia działalności. Jeżeli zdarzyłoby się tak, że przekroczymy maksymalny pułap przychodów mamy 7 dni na zarejestrowanie na jednoosobową działalność gospodarczą. Podsumowując nierejestrowana działalność gospodarcza będzie zdecydowanie prostszą formą niż jednoosobowa działalność gospodarcza. Na pewno również będzie tańsza, ponieważ przy tego typu działalności nie ma obowiązku płacenia ZUS-u. W przypadku podatków będą one na tym samym poziomie jak przy działalności jednoosobowej. Nierejestrowana działalność gospodarcza będzie idealną formą dla osób, które chcą, dorobić do etatu.

Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą. Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Aby podjąć jednoosobową działalność gospodarczą należy złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Już w tym samym dniu możemy podjąć pierwsze czynności związane z naszą działalnością gospodarczą. Natomiast jeżeli działalność ma być prowadzona w innym charakterze niż jednoosobowa działalność gospodarcza, odpowiedni wniosek należy skierować do Krajowego Rejestru Sądowego, a pierwsze czynności będzie można podjąć po dokonaniu wpisu do ww. rejestru. Wyjątkiem od tej zasady są spółki kapitałowe (tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna i prosta spółka akcyjna), które mogą podjąć działalność przed wpisem do rejestru przedsiębiorców KRS.

Każdy przedsiębiorca działa pod firmą. Powinna się ona odróżniać dostatecznie od firm innych przedsiębiorców prowadzących działalność na tym samym rynku. Firma nie może wprowadzać w błąd co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności, miejsca działania i źródeł zaopatrzenia. Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko, nie wyklucza to przy tym włącznie do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących np. przedmiot działalności. Natomiast firmą osoby prawnej jest jej nazwa, która musi zawierać określenie formy osoby prawnej, która może być podane w skrócie (np. z ograniczoną odpowiedzialnością – spółka z.o.o.). Ponadto może wskazywać przedmiot działalności, siedzibę, nazwisko lub pseudonimy osoby fizycznej, jeżeli służy ukazywaniu związków tej osoby z powstaniem lub działalnością gospodarczą. Umieszczenie nazwiska lub pseudonimu wymaga zgody tej osoby, a w razie jej śmierci – zgody jej małżonka i dzieci.

Numer NIP jest numerem identyfikacji podatkowej na podstawie którego następuje identyfikacja przedsiębiorcy w urzędowych rejestrach. Przedsiębiorca obowiązany jest umieszczać w oświadczeniach skierowanych w zakresie wykonywanej działalności gospodarczej do oznaczonych osób i organów numer NIP oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym. Organ może żądać od przedsiębiorcy, dla celów identyfikacji, podania wyłącznie firmy przedsiębiorcy oraz numeru identyfikacji podatkowej – numeru NIP.

Polska Klasyfikacja Działalności w skrócie PKD jest to systematyka porządkowania działalności gospodarczych, którą stosuje się w statystyce publicznej, rachunkowości oraz ewidencji. Kody PKD określają nam obszar działalności firmy. Osoby wpisane do CEIDG prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą czy podmioty, które są objęte obowiązkiem wpisu do KRS muszą posiadać swój własny kod PKD. PKD ma strukturę pięciopoziomową w różnych kategoriach takich jak budownictwo, rolnictwo handel czy transport. Struktura PKD: • sekcja – oznaczona symbolem jednoliterowym, dzieli ogólną zbiorowość na 21 grupowań rodzajów działalności, na które składają się czynności związane ze sobą z punktu widzenia tradycyjnie ukształtowanego, ogólnego podziału pracy • dział – oznaczony dwucyfrowym kodem numerycznym, dzieli ogólną zbiorowość na 88 grupowań rodzajów działalności, na które składają się czynności według cech mających zasadnicze znaczenie zarówno przy określaniu stopnia podobieństwa, jak i przy rozpatrywaniu powiązań występujących w gospodarce narodowej • grupa – oznaczona trzycyfrowym kodem numerycznym, obejmuje 272 grupowania rodzajów działalności dające się wyodrębnić z punktu widzenia procesu produkcyjnego, przeznaczenia produkcji bądź też charakteru usługi lub charakteru odbiorcy tych usług • klasa – oznaczona czterocyfrowym kodem numerycznym, obejmuje 615 grupowań rodzajów działalności dających się wyodrębnić przede wszystkim z punktu widzenia specjalizacji procesu produkcyjnego czy też działalności usługowej • podklasa – oznaczona pięcioznakowym kodem alfanumerycznym i obejmuje 654 grupowania. Została wprowadzona w celu wyodrębnienia rodzajów działalności charakterystycznych dla polskiej gospodarki i będących przedmiotem obserwacji statystycznej. Jeśli na poziomie krajowym nie wprowadzono dodatkowego podziału na poziomie podklasy w stosunku do poziomu międzynarodowego (klasa = podklasie), podklasę taką oznaczono literą Z. Podklasa radcy prawnego posiada numer 69.10. Z i obejmuje: • reprezentowanie interesów jednej strony przeciw drugiej stronie przed sądem lub innym organem orzekającym, prowadzone przez adwokatów, radców prawnych lub pod ich nadzorem: doradztwo i reprezentowanie w sprawach cywilnych, doradztwo i reprezentowanie w sprawach karnych, doradztwo i reprezentowanie w przypadkach sporów pracowniczych, • doradztwo prawne i ogólne konsultacje, przygotowywanie dokumentów prawnych w zakresie: statutów, umów, porozumień i innych dokumentów związanych z prowadzeniem firm, dokumentacji patentowej i praw autorskich, przygotowywanie innych dokumentów prawnych, np.: testamentów, pełnomocnictw, działalność notariuszy, komorników, sędziów polubownych, rzeczników patentowych, radców prawnych, mediatorów sądowych. Źródła: https://www.biznes.gov.pl/pl/portal/00119 http://www.krs-online.com.pl/PKD-69-10-Z-p514.html

Na wniosek przedsiębiorcy może nastąpić co do zasady na wniosek przedsiębiorcy. W przypadku przedsiębiorcy wpisanego do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej okres zawieszenia działalności rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu i trwa do dnia wskazanego w tym wniosku albo we wniosku o wznowienie wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast w przypadku przedsiębiorcy wpisanego do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego okres zawieszenia rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis i trwa do dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku. W okresie zawieszenia przedsiębiorca nie może wykonywać działalności i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, poza działaniami z art. 25 ustawy Prawo przedsiębiorców. Przedsiębiorca może zawiesić działalność na czas określony lub nieokreślony, jednak nie krótszy niż 30 dni. W przypadku przedsiębiorców wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego można zawiesić działalności na okres od 30 dni do 24 miesięcy.

Zakończenie wykonywania działalności gospodarczej osoby fizycznej następuje z chwilą wykreślenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Po wykreśleniu osoba fizyczna nie może wykonywać działalność gospodarczej. Wykreślenie z rejestru może nastąpić na wniosek przedsiębiorcy albo z urzędu. Wykreślenie z urzędu następuje w przypadkach wymienionych w art. 29 i następnych ustawy o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy. Tak samo w przypadku wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego następuje skutek utraty podmiotowości prawnej przez wykreślony podmiot i nie możność dalszego wykonywania działalności gospodarczej.

Nawiązanie współpracy z kancelarią prawną w celu prowadzenia spraw przedsiębiorstwa w znaczny sposób może ułatwić życie przedsiębiorcy. W przypadku stałej współpracy, profesjonalny pełnomocnik udzieli porad prawnych dotyczących bieżących spraw przedsiębiorstwa. Na jego barkach będzie spoczywać przygotowanie wszelkich niezbędnych dokumentów, umów, pism procesowych, opinii prawnych, a także reprezentowanie przedsiębiorstwa przed sądami i innymi organami. Nawiązanie współpracy z kancelarią prawną zmniejsza ryzyko przedsiębiorcy, wiążące się z prowadzeniem działalności gospodarczej, ponieważ będzie on w profesjonalny sposób reprezentowany przez wykształconego w tym kierunku radcę prawnego lub adwokata.